Menu

Sponsor:

*****************

*************************************

Informacja

Informujemy,że ruszyly prace konserwatorskie przy nagrobku Jana Porajewskiego - lekarza i burmistrza Sanoka w latach 1928/29. Był on inicjatorem wielu cennych działań na rzecz miasta jak np.powołanie komisji odpowiedzialnych za różne sfery życia społecznego, czy poprawienie stanu higienicznego Sanoka dzięki polepszeniu kanalizacji. Niestety nie dane mu byo zrealizować tych i wielu jeszcze innych pomysłów gdyż zmarł śmiercią tragiczną.
Jego nagrobek znajduje się na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej nieopodal kaplicy (starej).
Prace konserwatorskie prowadzi mgr Sandra Benedyk - Dyl- konserwator dzieł sztuki.

Nagrobek J.Porajewskiego (niższy)

Informacja

W niedzielę 10 kwietnia 2016 roku w kościele pw.Przemienienia Pańskiego odbyła się kolejna już kwesta na ratowanie zabytkowych nagrobków burmistrza Jana Porajewskiego i księdza Bronisława Stasickiego.
Dochód z niej wyniósł 1184 zł i 80 gr. Wszystkim Ofiarodawcom serdecznie dziękujemy

Informacja

Informujemy wszystkich członków Stowarzyszenia, że wysokość składki członkowskiej wynosi 0,00 zł.
Uchwałę taką podjęto w dniu 22.01.2016 r. na Nadzwyczajnym Walnym Zebraniu Stowarzyszenia.
Wszelkie ewentualne wpłaty na nasze konto prosimy określać jako darowiznę.

NASZA PUBLIKACJA - UZUPEŁNIENIE

Stowarzyszenie Opieki nad Starymi Cmentarzami i Muzeum Historyczne w Sanoku wspólnymi siłami wydały ciekawą publikację pt.

” Stowarzyszenie Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku 2009 – 2014”.
Podsumowuje ona pierwsze 5 lat działalności Stowarzyszenia ratującego zabytkowe nagrobki na sanockim cmentarzu.

Wydawnictwo zawiera informacje o historii sanockich cmentarzy, losach ludzi spoczywających pod zabytkowymi nagrobkami odnowionymi w opisywanym czasie oraz Cmentarzu Ormiańskim we Lwowie.

Redakcja książki :

Wiesław Banach

Andrzej Romaniak

Teksty :

Ewa Filip

Anna Ukleja

Andrzej Romaniak

Korekta:

Ewa Kasprzak

Opracowanie graficzne:

Artur Olechniewicz

Fotografie:

Dariusz Szuwalski

Druk:

AGENDA 2000

Publikacja do nabycia w kasie sanockiego Muzeum Historycznego w cenie 10 zł.

Przy okazji treści w niej zawarte pragniemy uzupełnić o informację, że pierwsze Walne Zebranie Stowarzyszenia odbyło się w budynku Cechu Rzemiosł Różnych przy ul. Sobieskiego 16 w Sanoku .
Zgodę na to wyraził Pan Bernard Jayko, który był wtedy Starszym Cechu. Zebrania Stowarzyszenia odbywają się w tym budynku do dziś.

Tą drogą składamy serdeczne podziękowania tym wszystkim, którzy od początku zaufali nam, kibicują naszej działalności i wspierają nas w realizowaniu idei ratowania zabytków na naszym cmentarzu. Pozdrawiamy wszystkich sanoczan i zachęcamy do lektury

Doceniono nas

"Stowarzyszenie Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku" zostało uhonorowane przez Społeczny Komitet Opieki nad Starymi Powązkami w Warszawie im. Jerzego Waldorffa.
Prezes tego Komitetu w liście skierowanym do naszego Stowarzyszenia napisał:
"Szanowni Państwo
Kończąc obchody czterdziestolecia Społecznego Komitetu Opieki nad Starymi Powązkami im. Jerzego Waldorffa proszę o przyjęcie wyrazów uznania za dotychczasowy trud włożony w ochronę starych cmentarzy zapoczątkowany przez naszego Patrona. Życzę wytrwałosci i sukcesów w dalszej działalności.
Proszę o przyjęcie od Komitetu wznowionej przez Ossolineum książki Tadeusza Marii Rudkowskiego "Cmentarz Powązkowski w Warszawie"

Z pozdrowieniami

Marcin Święcicki

Wobec powyższego, tą drogą składam serdeczne podziękowania wszystkim tym członkom stowarzyszenia, którzy nie szczędzą wysiłku
i czasu pracując na tak pozytywny wizerunek naszej organizacji
oraz Pani Kamili Wojtowicz, która od początku istnienia stowarzyszenia (2009) do chwili obecnej (2015) współpracowała z nami prowadząc wszystkie prace konserwatorskie. Dziękuję Państwu z całego serca.

Ewa Filip

O nas!

STOWARZYSZENIE OPIEKI NAD STARYMI CMENTARZAMI
(KRS 0000321676)
DZIAŁA W OPARCIU O USTAWĘ
O OCHRONIE ZABYTKÓW I OPIECE NAD ZABYTKAMI Z 23 LIPCA 2003 r

"Jeżeli chcesz poznać historię miasta - pójdź na jego cmentarze".
"Każdy cmentarz - im jest bogaciej opatrzona spiżarnia śmierci - tym
bliższy zostaje życiu. Księga Wielkiej Lektury o czasie, który przeminął,
ale tu zostawił ostatnie trwałe ślady..."
(Jerzy Waldorff)

Stowarzyszenie zostało zarejestrowane 16.01.2009 roku. Nasza działalność opiera się na pracy społecznej i środki finansowe na jej prowadzenie musimy pozyskiwać sami. Stowarzyszenie ma bowiem
na celu ratowanie starych, zabytkowych nagrobków przed całkowitym zniszczeniem.
Czynimy to, ponieważ cmentarz będąc częścią dziedzictwa kultury, jest jedyną w swoim rodzaju księgą
z której możemy poznawać historię miasta, wydobywać z mroków niepamięci ludzi, którzy poświęcili swoje życie, aby miasto to mogło się rozwijać. Nasi przodkowie w większości byli ludźmi skromnymi, krzątającymi się wokół swoich codziennych spraw, pracującymi np. w warsztatach rzemieślniczych. Ale niektórzy brali udział w życiu publicznym, działali w polityce, oświacie, kulturze. Wszyscy oni są bardzo ważni dla naszego miasta ponieważ tworzyli jego historię. Tę małą i tę wielką.
Gdy idziemy cmentarnymi alejkami pogrążeni w zadumie, mijając przepiękne nagrobki o dużej wartości artystycznej chylące się - niestety - ku upadkowi, to przesuwają nam się w wyobraźni minione epoki, nierzadko trudne, powstańcze, wojenne, bez których jednak nie byłoby nas - współczesnych.
Mamy obowiązek zrobić wszystko, aby ratować to nasze lokalne dziedzictwo kulturowe, nie tylko dla nas, ale także, a może przede wszystkim - dla przyszłych pokoleń.
Podejmujemy więc wszelkie próby, aby pozyskiwać środki pieniężne na ten cel. Organizujemy kwesty, zwracamy się do różnych firm i instytucji o wsparcie.
Tak - cmentarz to miejsce smutne, ale jakże bliskie każdemu z nas. Urzeka swoim jesiennym pięknem
i świątecznym nastrojem. Sprzątamy groby, palimy znicze, modlimy się.......
Naszych zmarłych symbolizuje krzyż, kamień, płyta nagrobna.
Ale jest spokojny, nieubłagany, najbardziej zacięty wróg tych symboli - CZAS. Mamy nadzieję, że uda nam się ten czas przechytrzyć i ocalimy miejsca pochówku naszych przodków a tym samym pamięć o nich.

Ewa Filip